Op de grote stille heide (29-11-2011)



Het Balloërveld

Op de grote stille heide, stond een jongen met zijn fiets
Maar die fiets die wou niet rijden, in zijn voorband daar zat niet
En terwijl hij daar zo stond, keek hij zoekend in het rond
Hoe ver is een fietspomp, hoe ver is een fietspomp, een fietspomp
(Uit TjoepTjoep, tig jaren geleden)

Tijdens het wandelen gebeuren rare dingen. Tijdens de etappe van Zuidlaren naar Rolde schoot ineens bovengenoemd versje door mijn hoofd.  Er zijn nog meer coupletten maar die kan ik mij niet meer herinneren (en ik ben te lui om nu naar boven te lopen en het boekje te gaan zoeken).

Mijn eerste "bergen"

Behalve dat ik mijn hoofd tijdens het wandelen niet echt "uit" kon zetten, was het een fijne wandeldag. Mijn hoofd draait 24 uur per dag, het lukt me wel om er niks mee te doen. Dus ik ga vooruit.
Onderweg leuke gesprekjes gevoerd met mensen die ik tegenkwam, onder andere een man die met zijn (inmiddels overleden) vrouw ook de Eifelsteig had gelopen. Hij had nog een paar nuttige tips voor mij.

Verder ontdekt dat vroeg vertrekken in de wintermaanden tot gevolg heeft dat alle horeca nog dicht is (ik vertrok rond 09.00 uur uit Zuidlaren), wat mijn blaas niet zo leuk vindt. Een voordeel van vroeg vertrekken, zeker op een doordeweekse dag, is dat je bijna geen mens tegenkomt, wat wildplassen een stuk gemakkelijker maakt. Extra fijn, omdat het de periode van de maand is en verschonen een noodzaak.

De regen onderweg deerde me niet, dat ik over een stuk terrein moest met Schotse hooglanders was even wat minder maar toch dapper verder gegaan, mijn knie heeft zich aardig gehouden en ik voelde me blij. Kortom, een fijne wandeldag en weer een klein beetje dichter bij Rome gekomen.

Binnenkort ga ik uitgebreid op een aantal reacties in. Er zitten een paar tussen die om een nadere toelichting vragen of een uitgebreide beschouwing. Zie je wel, mijn hoofd draait overuren :-).