De eerste grote aankopen

Mijn tijdelijke huis

Man heeft mij voor mijn verjaardag een tegoedbon gegeven voor het meest essentiële onderdeel van mijn reis: de rugzak. Mijn rugzak zal voor 4,5 maand mijn thuis zijn.
Qua voorbereiding was ik al een paar keer in de outdoorwinkel geweest en had ik wat op internet rondgekeken. Simpel gezegd kwam het erop neer dat wat je mee wilt nemen bepaalt hoe groot de rugzak zal zijn en daardoor ook hoe zwaar. Aan de andere kant geldt: hoe lichter hoe beter want je moet het allemaal wel dragen natuurlijk.

Ik heb ongeveer wel een idee van wat er mee moet: een slaapzak is absoluut noodzakelijk, kaarten, medicijnen, regenkleding en overige kleding, water, ruimte voor eten voor onderweg en wol om onderweg een sok te breien. Ik kies ervoor om alles zelf mee te nemen en geen spullen op te laten sturen of langs te laten brengen. Dan moet ik namelijk weten waar ik wanneer op welk moment ben en dat beperkt mij (gevoelsmatig) in mijn bewegingsvrijheid. Daarnaast wil ik zelf bepalen wanneer ik iemand wil zien in plaats van dat op een vastgesteld tijdstip te moeten omdat ik nu eenmaal van nieuwe kleding en kaarten moet worden voorzien.

Gewapend met dit overzicht is in de outdoorwinkel besloten dat het een grote rugzak moet worden. Groot wil zeggen zo'n 55 liter die uit te bouwen zijn tot 80 liter. Een hele lichte rugzak was niet geschikt omdat je dan alle spullen (kleding, slaapzak ed) zo licht mogelijk moet doen en dat is een behoorlijk grote investering want dan moet alles nieuw gekocht worden. De eerste 3 rugzakken die ik moest passen waren acceptabel maar ik werd er niet blij van. Rugzak nummer 4 was niet geschikt voor mijn lichaamsbouw. De vijfde rugzak leek voor mij gemaakt. Hij zat lekker, sloot overal mooi aan en voelde alsof ik er uren mee zou kunnen lopen. Dat was iets anders toen er 10 kilo gewicht in werd gestopt maar wel te doen. Het is een relatief kleine rugzak van 65 liter en niet uit te bouwen naar meer. Maar ik ben er erg blij mee.
Vervolgens nog een regenhoes, een waterzak met zuigsysteem (dan kun je tijdens het lopen drinken in plaats van elke keer de rugzak af te moeten doen), twee wandelstokken en de GPS gekocht.

Thuis de rugzak op de weegschaal en toen bleek hij 2,6 kilo te wegen. Dat was even schrikken. Mijn idee was om, inclusief rugzak, zo'n 10 kilo op mijn rug mee te nemen maar ik ben bang dat dat nu niet meer gaat lukken. Kortom, de grammenstress heeft hier in alle hevigheid toegeslagen. En voor voorlopig zie ik nog geen oplossingen om gewicht te besparen.

Toch wel even schrikken

Een stukje Frankrijk (1)

Een stukje Frankrijk (2)



 Ik kan met mijn hoofd helemaal beredeneren dat 2100km en 4,5 maand in mijn eentje onderweg zijn, veel en lang is. Maar gevoelsmatig lukt het niet om daar een beeld bij te krijgen. Misschien ook wel omdat het om zulke grote getallen gaat, dat het ook niet voor te stellen is.
In mijn beleving vertrek ik gewoon en over een tijdje kom ik daar aan waar ik wezen wil.

Na mijn verjaardag heb ik van het ontvangen geld de eerste kaarten en routeboekjes gekocht. Met een fluoriserende groene stift heb ik de te lopen GR-paden op de kaarten aangestreept en vervolgens de kaarten aan elkaar op de vloer gelegd. Mijn vloer bleek te klein om de kaarten aaneengesloten uit te leggen. Het stuk wat niet via GR-paden wordt gelopen lag er nog niet bij, evenals de Eifelsteig en het stuk in Italië, kortom er ontbrak op dat moment nog zo'n 1000km.

Als ik dan die kaarten zo zie liggen, dringt een heel klein beetje de omvang van mijn reis tot mij door. En ik zal heel eerlijk zijn dat het dan toch wel een beetje schrikken is.

Teveel om over te schrijven

In mijn voorbereidingen op mijn tocht naar Rome kom ik de wereld aan zaken tegen waarover ik graag wil bloggen. Vervolgens kom ik terecht in een voor mij, helaas, vertrouwde cirkel. Mijn hoofd zit vol zaken die eruit moeten/willen, dat vreet energie waardoor ik geen puf op kan brengen om achter de pc te gaan zitten, waardoor mijn hoofd niet leegraakt enz, enz.
En laat ik de zaken die betrekking hebben op het dagelijks leven voor het gemak even buiten beschouwing.

Om mijn hoofd een beetje te ontlasten gooi ik hier dan maar even het rijtje eruit.
- Reageren op de reacties inzake route, afstanden en dergelijke. Daar valt een hoop over te zeggen.
- Mijn tweede paar wandelschoenen, vrijdag gekocht.
- Gewicht en uitrusting. Een truitje, een pyama, een sjaal en wat ondergoed bleek al meer dan een kilo te wegen en mijn toilettas haalde met gemak de 500gram. Ik denk dat 10 kilo echt wel het maximum is en dat is inclusief rugzak, slaapzak, 2 liter water, kaartmateriaal en eten.
- Hoe streng moet ik voor mezelf zijn. Het lijkt erop dat ik deze week misschien een etappe van het Pieterpad over moet slaan, terwijl ik volgende week met iemand de daaropvolgende etappe ga lopen. Help!, dan is het niet meer aaneengesloten. Terwijl ik met mijn verstand best kan bedenken dat de etappe die deze week blijft liggen altijd nog wel gelopen kan worden.
- Dat ik het enorm overweldigend vind (vooral in positieve zin) om vanuit een innerlijk voelen in actie te komen. Ik kan me niet herinneren dat ik zoiets eerder heb ervaren of gevoeld.
- Over de reacties van mensen als ze horen dat ik ALLEEN op pad ga.
- Dat ik mijn foto's via een website toegankelijk wil maken, maar wel gerubriceerd op etappe.
- Als alles goed gaat, ga ik komende maandag mijn eerste aankopen voor het traject na Aken doen. Spannend!!
- Ik wil een overzicht maken van de uitgaven die ik doe, zodat mensen een beeld krijgen wat een tocht als dit ongeveer kost.
- Trainen in het lopen met een rugzak
- Ik kan niet zonder vitamine B12-injecties. Als ik 4,5 maand op stap ga, zal ik mijzelf moeten injecteren. Het klaarmaken van de injectie is geen probleem maar ik vind het doodeng om met een zekere daadkracht die naald in mijn lichaam te duwen. En ik moet met mijn huisarts overleggen over de frequentie en een ander merk ampullen. De ampullen die ik nu heb, moeten in de koelkast bewaard worden en ik was niet van plan een koelkast op mijn rug mee te nemen.
- En alle overige praktische zaken die geregeld moeten worden. Opvang voor de chincillas, Man machtigen voor mijn rekening, het verplaatsen van jaarlijkse controles enz, enz.

Maar op dit moment ben ik alleen maar moe, heb ik meer last van mijn zenuwontsteking dan voordat de tandarts ernaar keek, heb ik het druk met het regelen van mijn verjaardag en hoop ik dat ik morgen de 5-de etappe van het Pieterpad kan lopen.