Een overwinning op mijzelf (za 19-11-2011)

Garnwerd in de mist

Vandaag staat de etappe Winsum-Groningen op het programma. Ik heb lang getwijfeld of ik wel zou gaan. De fut is er een beetje uit en een dagje hangen op de bank klinkt erg aanlokkelijk. Aan de andere kant is de kans groot dat ik op mijn reis regelmatig zin zal moeten maken. Misschien met wat aanpassingen in het programma, maar niet lopen zal in veel gevallen geen optie zijn.
Onder het motto "we zien wel hoever we komen", besluit ik om toch maar op pad te gaan. De eerste overwinning van vandaag.

En om het allemaal nog echter te maken, neem ik het risico dat ik een uur op het station van Groningen moet wachten op de bus naar huis. In eerste instantie was het de bedoeling om in 2 auto's naar de grote P+R te rijden, mijn auto daar achter te laten, Man brengt mij naar Winsum en als ik aan het einde van mijn wandeling in Groningen ben, neem ik de bus richting P+R (minimaal 8x per uur). Als ik eenmaal op reis ben, is het gebruik van een auto niet mogelijk en zal ik eventueel benodigd OV moeten nemen zoals het komt. Bij deze dan ook maar vandaag. Man zet mij af in Winsum, ik loop naar Groningen en zie wel wanneer de bus naar huis verschijnt. De tweede overwinning van vandaag.

Eenmaal onderweg gaat het lekker. Ik loop niet snel maar het kost me ook niet veel moeite. Bij Garnwerd besluit ik om wat te gaan drinken. Niet omdat ik het koud heb (lang leve de aangeschafte thermokleding) maar omdat het wel fijn is om naar een wc te kunnen. Ik ben niet opgevoed met veel cafébezoek, dus ik vind het altijd een beetje eng om zomaar een café binnen te stappen. Mijn behoefte aan een wc wint het van mijn angst. In het café tref ik een echtpaar wat vandaag dezelfde etappe loopt als ik. We raken in een gezellig gesprek verwikkeld. Het is de eerste keer dat ik wildvreemden over mijn voettocht naar Rome vertel. Weer twee overwinningen die ik op mijn lijstje bij kan schrijven.

Noorderhaven, Stad

Stad komt steeds dichterbij. Ik neem regelmatig een kleine pauze, kom midden in het sinterklaasgebeuren terecht en eindig op het station terwijl de bus naar huis net 3min vertrokken is. Ik koop een puzzelboekje om een half uur wachttijd door te brengen, om tot de ontdekking te komen dat ik geen pen bij me hebt.
Vanwege een ongeluk in de sinterklaasstoet doet de bus er een uur langer over dan anders. Ik ben blij dat ik warm en droog zit en kan me er niet druk om maken. Weer een kleine overwinning.



Vandaag weer een stukje dichter richting Rome gekomen en veel nuttige dingen geleerd.