In een woord: gaaf!!

Of gaaf naar huidige maatstaven een modern woord is, weet ik niet. Maar het is wel het woord wat in mij opkomt als ik denk aan zaterdag. Bij aanvang van de dag vreesde ik het ergste. Van spanning en kou had ik niet veel geslapen en ik was bang dat mijn energieniveau zo'n lange dag niet aan zou kunnen. Gelukkig bleek het tegendeel waar. Weer een les geleerd: als iets leuk is, krijg je er energie van, zelfs als je moe bent.

In veel verhalen van mensen die zo'n lange wandel- of fietstocht hebben gemaakt, lees je over het tot jezelf komen, het loslaten van zaken die belangrijk leken maar uiteindelijk toch niet belangrijk bleken te zijn, te accepteren dat dingen gaan zoals ze gaan. Terug in het dagelijks leven gaan triviale zaken als op tijd komen vanzelf weer een rol spelen maar toch vaak op een ander niveau. Het is aan de ene kant belangrijk maar aan de andere kant weet je vanuit je diepste zelf, dat het er eigenlijk ook niet meer toe doet. Ik denk dat dit de sfeer op de bijeenkomt het beste weergeeft. Een grote groep mensen die iets hebben meegemaakt, dat met elkaar delen en anderen dezelfde ervaring gunnen. Een sfeer waar ik mij bij thuis voel.

Ieder maakt zijn eigen reis en het is goed zoals het is. Ik was bang dat ik enorm veel commentaar zou krijgen over mijn  besluit om niet door de Alpen te gaan (bergen zijn niet te ontlopen), maar dat bleek helemaal niet het geval. Er werd aan alle kanten mee gedacht en meegeleefd. Boordevol tips, fantastische ontmoetingen en websites om te gaan bekijken, was het bijna jammer dat de dag voorbij was.

Mijn moeder was in Utrecht en na afloop hebben we samen daar nog lekker gegeten. Mijn moeder heeft vorig jaar in haar eentje het laatste gedeelte van het Pieterpad gelopen en ik ben heel blij dat zij mij wil helpen met het plannen van mijn route. Er viel veel te bespreken.
Sinds gisteren ben ik lid van de vereniging Pelgrimswegen naar Rome en kreeg daarbij een heel informatief boek cadeau. De badge en het speldje bestel ik binnenkort via de site. Volgend jaar ga ik naar de ontmoetingsdag als iemand die de tocht naar Rome volbracht heeft. Iets wat bijna niet te bevatten is.