Het begint allemaal met een droom, een diep gekoesterd verlangen, soms onberedeneerbaar. Er zijn mensen die hun dromen als droom willen houden. Die mensen hebben dan een beeld van hoe het zou zijn als hun droom werkelijkheid zou worden en ze zijn bang dat de echte werkelijkheid nooit zo leuk zal zijn als hun droom. Maar ze genieten van het dromen.
Er zijn ook mensen die de alledaagse werkelijkheid bepalend laten zijn voor de uitvoering van hun droom. Dit zijn de mensen die nooit hun dromen zullen verwezelijken omdat ze geld moeten verdienen, hun partner het vast niks zal vinden en wat voor reden ze nog meer kunnen bedenken. In de meeste gevallen is dan geen sprake van genieten.
En er zijn mensen die hun droom proberen te verwezenlijken, die gaan al dromend kijken wat er nodig is om hun droom realiteit te worden. De geboorte van een plan.
Nadat het besluit genomen is om te kijken of de droom te realiseren is, komt de volgende fase om de hoek kijken: het maken van een plan. Je gaat kijken wat er allemaal nodig is om de droom werkelijkheid te laten worden. Dat kan soms snel of het heeft meer voeten in de aarde nodig. Als de droom echt jouw innerlijk verlangen is, werkt het universum vaak mee om het begin soepel te laten verlopen. Op zo'n moment zijn de boeken die je nodig hebt altijd voorradig bij de bieb, kom je in de trein iemand tegen die je verder kan helpen en dergelijke. En soms moet je tot de conclusie komen dat het nog niet jouw tijd is om je droom te verwezenlijken.
Mijn eerste poging om het Pieterpad te lopen dateert van 1993. Op 26 december 1993 heb ik de etappe Zuidlaren-Groningen gelopen. 5 februari 1994 van Groningen naar Winsum. Vervolgens gebeurde er jaren niets totdat op 30 maart 1997 van Groningen naar Zuidlaren is gelopen. De keren dat ik naar wandelbeurzen ben geweest zijn bijna ontelbaar. Ik heb een stapel afritsbroeken in de kast liggen die ik nooit gedragen heb (ook omdat ik eigenlijk een hekel aan afritsbroeken heb). En ik zal de komende tijd vast nog wel meer dingen tegenkomen, die ooit eens aangeschaft zijn omdat ik van plan was een lange wandel- of fietstocht te gaan maken. Het was mijn tijd nog niet.
Nu is het mijn tijd wel en is plan, waarin nog van alles te dromen is, overgegaan naar project. Het loopt allemaal nog steeds redelijk soepel maar het is nu wel meer werken geworden. Het echte regelwerk komt nu om de hoek kijken. Allerlei praktische zaken strijden nu om voorrang. Hier in huis moet van alles geregeld zijn voordat ik wegga, er moet een route gepland worden, overnachtingsadressen opgezocht worden, een uitrusting aangeschaft, wandeltrainingen gedaan en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Daarnaast staat de gewone wereld ook niet stil. Een zenuwontsteking, het vieren van mijn verjaardag, het hemdje wat nog steeds niet af is, het maken van speculaasbrokken, overige huishoudelijke zaken en het meest belangrijk: rust houden.
Ik was vandaag van plan om boodschappen te doen, te wandelen, speculaasbrokken voorbereiden en daarna rust te houden. Ik denk dat ik het wandelen deze keer maar schrap (vanavond ga ik naar zumba) en dat ik mij vandaag vooral bezig ga houden met het maken van een planning tot en met het einde van het jaar. Met als belangrijkste beloning dat ik mij niet meer zo opgejaagd voel (dat hoop ik).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten