Voor degenen die wilden reageren maar het niet konden omdat het niet anoniem kon: volgens mij heb ik daarvoor inmiddels de juiste instellingen voor ontdekt.
Het was even heftig maar inmiddels heb ik mij verzoend met het idee dat mijn eerste route niet door kan gaan, zeker niet toen er nog een tweede rekenfout van zo'n 150km boven tafel kwam. Ik heb het overgrote deel van mijn leven doorgebracht in de financieel administratieve hoek. Met de gemaakte rekenfouten in mijn route denk ik niet dat het handig is om daar weer naar terug te gaan :-).
Het plannen van een route is niet gemakkelijk als ik geen idee hebt van wat mijn lichaam aan kan. Na 30 jaar roofbouw, weet ik niet hoeveel kilometer ik op een dag kan lopen, laat staan dat ik een beeld heb van hoe snel mijn lichaam zich van inspanning herstelt. Ik kan daardoor ook geen inschatting maken van de benodigde rustdagen. Het maakt nogal wat uit of je om de 3 dagen een rustdag moet inlassen of dat je die pas na 4 of 5 dagen nodig hebt. Net zoals het uitmaakt of je op een dag 17km route kunt lopen of 25km (je vindt niet altijd een overnachtingsplek precies op de route).
Door training kan ik de conditie van mijn lichaam wel verbeteren, maar wat ik daadwerkelijk aankan zal pas in de praktijk duidelijk worden. In de meest ideale situatie gooi ik mijn rugzak op mijn rug, loop totdat ik niet meer kan en vertrouw ik erop dat op dat moment (miraculeus) een overnachtingsmogelijkheid met eten voor mijn neus staat. Misschien dat het tijdens mijn tocht zover zal komen, maar voor voorlopig ga ik toch maar van soort van planning uit.
Die planning bestaat uit 4 dagen lopen, 1 dag rust en tussen de 17km en 20km per dag. Het klinkt mij niet als overdreven in de oren.
Er moet een andere route komen dus moeten er keuzes worden gemaakt. Een idee was om mijn voettocht niet in Rome te laten eindigen. Het gaat mij om het lopen, tijd voor mijzelf en bezinning. Of ik dan naar Rome loop of ergens anders heen, zou in principe niet uit moeten maken. Maar kennelijk zit het toch niet zo in elkaar. Rome als eindoel blijft gehandhaafd en ik wil een reële planning maken om Rome ook te halen. Het is aan de omstandigheden onderweg of ik uiteindelijk in Rome aankom, maar daar heb ik voorlopig geen invloed op.
Ik blijf bij mijn plan om niet door de Alpen te gaan. Dat voelt gewoon niet goed. Dat heeft tot gevolg dat van mijn oorspronkelijke route het stuk vanaf Dijon, met een kleine aanpassing, gehandhaafd blijft. De GR4 eindigt in Grasse. Vandaar neem ik de bus naar Nice in plaats van door te lopen naar Menton. In Nice neem ik dan de trein naar Italië. Van alle aanpassingen doet dit het meeste pijn. Ook al kies ik voor een alternatieve route, ik wil toch het liefste zoveel mogelijk lopen en het schrappen van 100km voelt als een zwaktebod. Mocht in de praktijk blijken dat ik meer kan lopen dan in mijn planning aangenomen, dan kan ik het stuk van Grasse naar Menton altijd nog weer in mijn planning opnemen.
Het tweede wat geschrapt word, is lopen over Parijs. Dat blijkt toch veel te ver om te zijn. Bovendien is het helemaal niet leuk om in Parijs te zijn en niet meer dan 1 dag te hebben om er rond te lopen. Als ik Rome heb gehaald, kan ik om af te kicken altijd nog een keer naar Parijs lopen.
Nu Parijs van de route is geschrapt is het vanaf Noord-Nederland het meest handig om via het Pieterpad naar beneden te lopen. Eigenlijk was het wel dom van mij om te denken dat ik naar de Sint Pieter in Rome kan lopen zonder het Pieterpad. De LAW1 van Lauwersoog naar Bergen op Zoom is bij deze vervangen door het Pieterpad.
Het enige wat ik nog uit moet zoeken is hoe ik op een leuke manier, zonder al te veel extra kilometers, van Maastricht in Dijon kom. Ik heb inmiddels op internet genoeg reisverslagen gevonden om daarvoor ideeën op te doen. Dat gaat helemaal goed komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten