Ik had wel eens in tijdschriften en boeken gelezen over het begrip "flow". Voor zover ik het goed heb onthouden, werd daarmee een toestand van zijn aangeduid waarin alles vanzelf lijkt te gaan, waarin lichamelijke en mentale grenzen bijna niet lijken te bestaan en waarin een heleboel uit je handen komt. Volgens mij heb ik zo'n 4 weken in een flow geleefd.
Het maakte niet uit hoe veel (of weinig ;-) ) slaap ik had gehad, ik kwam mijn dag zonder problemen door. En dan niet, zoals eerder, op mijn tandvlees maar juist op een heel prettige manier, bijna moeiteloos. Geen enkel probleem of rekenfout was in staat om mij van mijn doel te weerhouden. Er leek wel een extra kracht aanwezig te zijn om juist op die momenten door te zetten.
Maar kennelijk is een flow niet oneindig en dat is misschien maar goed ook. Tijdens de flow lijken allerlei grenzen niet te bestaan of beduidend minder goed als grens zichtbaar te zijn. En dan ga je er snel overheen. Alleen is de overgang van flow naar geen flow wel een grote omschakeling. Een voordeel is, dat ik nu meer uren slaap. Mijn hoofd is de opwinding en spanning van de eerste weken kwijt, ik stuiterbol minder en het is daardoor gemakkelijker om midden in de nacht weer in slaap te komen (dromen over special agent Gibbs van NCIS helpt ook). Een nadeel is dat het voelt alsof alle slaap die ik de afgelopen weken tekort ben gekomen, zich nu alsnog laat gelden.
Veel zinnigs komt er dus op dit moment niet uit mijn handen en ik sluit niet uit dat ik qua energieniveau, even een stapje terug moet doen.
Hoewel het jammer is dat de flow op dit moment niet meer aanwezig is, ben ik blij met de ervaring. Het heeft mij de bevestiging gegeven dat een voettocht naar Rome echt iets is wat op dit moment bij mij past en wat ik moet gaan doen. Een innerlijk weten dat dit nu mijn levendoel is. Het heeft mij duidelijk gemaakt dat het mogelijk is je eigen grenzen te overstijgen, waardoor je krachten in jezelf ervaart, waarvan je nooit gedacht had dat je ze in je had.
Ik weet nu wat ik tijdens een flow voor elkaar kan krijgen. Nu wordt het tijd om te gaan ontdekken hoe het er zonder flow voor staat. Dat zal net zo'n leerzame ervaring worden.
In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.
vrijdag 18 november 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten