Alleen?!

Als ik anderen over mijn plannen vertel dan is het een kwestie van tijd voordat het gesprek erop komt. De manier waarop verschilt maar het onderwerp is gelijk:
"Leuk dat je man ook zo lang vrij kan krijgen om met je mee te lopen."
"Wie gaat er met je mee?"
"Ga je in je eentje?"
Mijn antwoord is altijd hetzelfde, maar de reacties daarop zijn weer net zo verschillend:
"Stoer hoor, ik zou het niet durven alleen."
"Levensgevaarlijk, je moet wel pepperspray meenemen hoor!"
"Gelijk heb je, een tocht als deze kun je het beste alleen maken."

Over het alleen lopen zou ik al een heleboel overdenkingen kunnen schrijven. Mijn belangrijkste ontdekking tot nu toe is dat je heel andere contacten met mensen hebt dan als je met z'n tweeën of meer bent. Die contacten zijn soms diepgaand, soms grappig, soms een redding op een zwaar moment. In een boek wat ik ooit eens over een fietstocht heb gelezen werden die ontmoetingen ontmoetingen met engelen genoemd en ik vind het wel een mooie omschrijving. Mijn ervaring is dat je in de ontmoeting krijgt wat je op dat moment nodig hebt.

Tijdens mijn wandelweek is het mij weer regelmatig overkomen.
Loop ik te stressen over mijn wandeltempo en dat ik dat eigenlijk los moet laten, kom ik juist op dat moment twee aardige mannen tegen die mij weer even laten zien waar het in het leven om gaat. Die dag werd uiteindelijk de snelste dag van de hele week.
Een dag later had ik enorm last van de hitte en ineens loopt een man zomaar een uurtje met mij mee. Sterker nog, hij heeft voor mij zijn tempo enorm moeten verlagen. Vervolgens ontstond een geanimeerd gesprek over van alles en nog wat. Toen hij zijn tocht vervolgde, hoefde ik nog maar een uurtje naar mijn eindpunt van die dat. Het leek vanaf dat moment minder ver en onhaalbaar.
Of de vrouw die mij informatie gaf over haar hoed. Zij bleek al 2 keer naar Santiago te hebben gelopen, in haar eentje. En ook haar man bleef die tijd gewoon thuis.
Of het stel dat in dezelfde periode als ik, hetzelfde stuk Pieterpad liep. We hadden niet hetzelfde tempo maar het was leuk om elkaar regelmatig tegen te komen.

Ik verheug me nu al op de ontmoetingen die nog gaan komen.