Alleen ?! (2)

Een tijdje geleden had ik al geschreven over de leuke ontmoetingen die je onderweg tegenkomt als je in je eentje op stap bent. Na de laatste trainingsweek heb ik ervaren dat mijn uitstraling ook van invloed is op die ontmoetingen. Als ik strontchagerijnig door de wereld stap is de kans op een leuk contact een stuk minder groot dan als ik de wereld open tegemoet treed.

Die ontmoetingen zijn een mooie bijkomstigheid maar niet de belangrijkste reden om in mijn eentje de wereld rond te stappen. Er worden namelijk nogal wat "eisen" aan het wandelgezelschap gesteld (niet alleen door mij).
Een voorbeeld uit de praktijk. Omdat het voor mij een enorme mijlpaal is om in Aken bij de Dom te staan, heb ik Man gevraagd die laatste etappe met mij mee te lopen. Man is echt een schat en wil mij graag een plezier doen. Dus hij loopt mee. Na een uur verveelt hij zich echter al, ziet elk blaadje vliegen en kletst je uit ongemak de oren van het hoofd. Niet handig als je dan nog zo'n 5 uur te gaan hebt, zowel voor hem als voor mij.
Als je met iemand wilt lopen is het dus een voorwaarde dat je wat dat betreft op 1 lijn zit.

Wat ook erg nuttig is als je met iemand anders wilt wandelen, is dat je ongeveer hetzelfde tempo hebt. Met rugzak ligt mijn wandeltempo tussen de 3 en 3,5km per uur. De meesten zitten op 4km per uur of meer. Zeker op lange tochten is het belangrijk dat je in je eigen tempo kunt lopen, anders wordt het erg vermoeiend. Als je met iemand loopt die een ander tempo dan jou heeft, zul je goede afspraken moeten maken om niet allebei in de problemen te komen. Wat voor het wandeltempo geldt, geldt ook voor de rustpauzes.

Dit zijn, denk ik, wel de meest belangrijke wandelzaken waar je met je wandelpartner overeenstemming moet bereiken. Naast wandelzaken zijn er natuurlijk ook nog allerlei praktische zaken. Als je met je partner op stap gaat, zullen de praktische zaken waarschijnlijk niet al teveel problemen opleveren. Je weet van elkaar wel hoe de ander het liefste slaapt, eet en dergelijk. Als je met een ander gaat (vriendin of wandelmaatje via internet) zijn dat allerlei zaken die je van te voren moet bespreken en die in de praktijk toch anders zullen zijn. De een vindt een jeugdherberg te primitief, de ander wil niet elke middag lunchen op een terras. Kortom, genoeg mogelijkheden om heibel over te krijgen als je 4,5 maand samen op moet trekken.

Natuurlijk zijn er ook voordelen van het samen een tocht ondernemen. Als je er doorheen zit, is er een maatje wat je er doorheen kan slepen. Onverwachte problemen onderweg hoef je niet alleen het hoofd te bieden. Maar ik ben blij dat ik in mijn eentje ga. Vanaf het moment dat ik het gevoel kreeg dat ik deze tocht nu moest maken, heb ik geweten dat ik het alleen moest doen en dat gevoel is niet veranderd.
Er zullen momenten zijn dat ik gillend gek van mijzelf word, dat ik mij enorm eenzaam en alleen zal voelen. Maar ik zal ook de enorme voldoening ervaren dat ik zelf de moeilijkheden het hoofd heb geboden.