In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

vrijdag 6 april 2012

Mijlpaal

Inmiddels ben ik zo druk bezig met de laatste voorbereidingen dat ik nu al tweemaal vergeten ben een zeer belangrijke mijlpaal te vermelden.

Afgelopen dindsag was het weer tijd voor mijn injectie. Zoals altijd nam ik mij voor het slapen gaan voor om het deze keer helemaal zelf te doen om vervolgens met een klomp in mijn maag wakker te worden en het aan de assistente over te laten.
Dus Assistente en ik volgden de gebruikelijke procedure en toen zat ik met een injectiespuit in mijn handen, gaf aan waar hij mijn been in moest en voordat Assistente en ik, beiden, van verbazing bekomen waren had ik de spuit al in mijn vel gezet en zat de vloeistof in mijn lichaam.

Het is nu vrijdag en ik ben nog steeds overdonderd dat ik het zelf gedaan heb. Maar ik weet nu wel 100% zeker dat ik het kan. En eerlijk gezegd nog best goed ook want ik heb er geen blauwe plek aan overgehouden. Toch moet ik wel heel eerlijk toegeven dat ik nu al de kriebels voor de volgende keer.
Gepost door op
Labels:

2 opmerkingen:

Abonneren op: Reacties posten (Atom)