In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

donderdag 26 april 2012

Het meest oubollige wat ik mee neem

Een van de belangrijkste dingen in de voorbereiding is besluiten wat ik wel en niet meeneem. Omdat ik nog nooit eerder zo'n tocht heb gemaakt, heb ik naast mijn eigen ideeën, gebruik gemaakt van paklijsten van anderen. Paklijsten staan bijna in elk boek wat over wandelen of fietsen gaat. Daarnaast heeft een goede kennis haar paklijst gestuurd. Zij gebruikt die lijst voor bergwandeltochten. Op haar lijst stond een ding wat ik zo oubollig vond om mee te nemen dat ik het voor mij een uitgemaakte zaak was dat ik dat NOOIT mee zou nemen.
Het gezegde luidt niet voor niets: zeg nooit nooit. Na de vorige trainingsweek ben ik gezwicht en gisteren is de koop gemaakt.

Afgelopen trainingsweek kostte heel veel energie. Bij terugkomst in het huisje was ik vaak zo moe dat ik niet verder kwam dan eten koken en mijn bed in rollen. Persoonlijke hygiëne stond op dat moment niet echt hoog op mijn lijstje. 's Morgens had ik geen tijd om te douchen en 's avonds was ik daar te moe voor. Bovendien heb ik heel dik en zwaar haar wat veel tijd nodig heeft om te drogen. Het is dus niet aangenaam om rond 19.00 uur een douche te nemen om tegen 20.00 uur met nat haar in bed te kruipen (nog afgezien van de klitten die er dan de volgende morgen in zitten).

En toen was ik om.
Sinds gisteren ben ik de eigenaar van een badmuts, wit met blauwe bloemetjes. Ik vind het echt een heel vreselijk ding, maar ik zie het nut ervan. Nu hopen dat niemand mij met die badmuts ziet. Nuttig wil nog niet zeggen dat je anderen zo tegen wilt komen.

3 opmerkingen: