Ondanks alles toch gehaald

Na alle stress en spanning van de eerste 3 dagen, besloot ik de rustdag te vervroegen en de wandeldag van maandag uit de planning te schrappen. Het zou leuk zijn geweest als ik het hele Pieterpad zou hebben gelopen maar om nu maandag een hele dag te lopen en vervolgens 's avonds nog 4 uur in de auto te moeten zitten, leek  mij een beetje teveel van het goede.

Het leek zaterdag beter te gaan maar zondag sloeg de vermoeidheid weer in alle hevigheid toe. "Gelukkig" liep Man zondag mee zodat ik mij op hem af kon reageren. Onduidelijkheid over de afstand en hoeveel we nog moesten voordat we bij de Dom in Aken zouden staan, maakten dat ik volledig flipte. Er was nog maar 1 ding wat ik wilde: gewoon naar huis!!
Opgeven komt echter niet snel in mijn woordenboek voor, dus een uur later dan gepland stond ik bij de Dom.

Gehaald!

Op dat moment kon het me allemaal niets meer schelen, maar heel langzaamaan begin ik me nu toch wel een beetje trots te voelen dat ik helemaal van Pieterburen naar Aken ben gelopen.

Over 3 weken is het echt zo ver. De komende tijd zal in het teken staan van opruimen, schoonmaken, de laatste spullen kopen en in de rugzak proppen en allerlei andere dingen die nog aan voorbereiding moeten gebeuren.