Verslag 2

Hallo allemaal,
Op het moment dat ik dit schrijf is het dinsdag 22 mei en bevind ik mij in Blankenheim. Vandaag loop ik “maar” 8,3 km, en omdat je eigenlijk niet voor 16.00 uur bij je overnachtingadres mag staan, heb ik veel tijd over. Tijd die ik nuttig besteed om in een café jullie op de hoogte te brengen van mijn ervaringen tot nu toe.

Van tevoren heb ik veel reisverslagen op internet en in boekvorm gelezen en er komt altijd een moment waarop plannen veranderd moeten worden, maar dat moment komt nooit aan het begin. Dat sterke mij in de overtuiging dat ik best in de week van Hemelvaart op pad kon gaan en dat alles goed zou komen. Uiteindelijk kwam het ook goed, in de zin dat ik onderdak gevonden heb maar het was wel behoorlijk afwijken van de route. Vervolgens klopte de nieuw gekochte kaart niet met de werkelijkheid waardoor ik een stukje met de bus moest.

Na de stress om op de vrijdag na Hemelvaart een overnachtingsplek te vinden (de medewerkster van de VVV kwam de stoom haast uit de oren) moet ik toegeven dat de angst om geen slaapplek te krijgen er goed in zit. Ik had gedacht dat het na Hemelvaart beter zou gaan, maar dat bleek verkeerd gedacht. Kennelijk nemen veel mensen tussen Hemelvaart en Pinksteren vrij. Volgens de pensionhoudster in Blankenheim zal het na Pinksteren beter gaan.

Ondanks dat het moeilijk was om tot en met Pinksteren onderdak te vinden zat er ook een lichtpuntje tussen. Een hotel was eigenlijk gesloten vanwege tv-opnamen maar was toch bereid mij de enige vrije kamer te geven. Een pensionhoudster belde terug nadat ze eerst gezegd had dat ze vol waren. Ze had in hun eigen huis nog een kamer die ze liever niet verhuurde, maar ik had door de telefoon zo aardig geklonken dat ze mij toch die kamer gunde. Dit soort zaken beuren me dan toch weer op.

Qua weer heb ik nu wel alles meegemaakt wat er mee te maken viel. Zonnig, warm, drukkend warm met dreigend onweer, regen, hagel, sneeuw en vorst. Onweer heb ik ook meegemaakt maar niet tijdens het lopen. Afgelopen zondag zijn in de buurt nog 3 paarden omgekomen door de bliksem. Dat voelt toch wel eng.

Het lopen zelf gaat redelijk goed. Ondanks de, soms steile, bergen heb ik een tempo van ongeveer 3km per uur, inclusief pauzes. De route loopt voornamelijk door of langs het bos met veel klaterende beekjes of riviertjes (ze hechten hier veel aan het onderscheid daartussen maar ik zie het verschil niet). ’s Morgens vroeg schieten de eekhoorntjes voor mijn voeten langs en ik heb ook al een vos gezien. Het enige waar ik moeite mee heb, zijn de afstanden. Met mijn verstand kan ik volledig beredeneren dat 21km op een dag minstens moet lukken, 21km met 3km/uur = 7uur lopen. Zelfs als ik om 10.00 uur ’s morgens vertrek ben ik nog op tijd op het volgende overnachtingadres. Toch voelt het anders aan en vind ik 15 tot 18km eigenlijk wel goed. Dat heeft dan weer tot gevolg dat ik onderweg minstens een uur op een bankje moet zitten omdat ik anders te vroeg op het volgende overnachtingadres ben. Kortom, ik heb de juiste balans nog niet gevonden.

Voor de rest begint de routine al te ontstaan. Opstaan, ontbijten, afrekenen, broodjes kopen, lopen, rustpauze, lopen, rustpauze, lopen, hotel / pension zoeken, douchen, omkleden, eventueel kleren wassen, avondeten regelen, nette kleren alvast weer inpakken, slapen. En dan is de dag weer voorbij.

Tot op heden heb ik er nog geen problemen mee gehad dat ik in mijn eentje hier rond loop. Met de stress van een onderkomen met Hemelvaart, zou het leuker zijn geweest als er toen iemand naast me had gestaan, alleen voor het gevoel dat ik er niet in mijn eentje voor stond. Aan de andere kant geeft het dan ook voldoening dat ik het wel in mijn eentje voor elkaar heb gekregen.

En dan helpt het als je onderweg zeer vriendelijke en behulpzame mensen tegenkomt, medewandelaars of anderen. Mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die gewoon meeleven en je 3 bananen toestoppen.

Ik heb het gevoel dat ik deze eerste week mijn vuurdoop wel heb gehad en dat er niet veel nog meer kan gebeuren (hooguit een herhaling van afgelopen week).

Zolang mijn voeten nog vooruit willen (snel afkloppen, nog geen blaren tot nu toe) zal alles goed komen.