Hoera! Het past!

Nu het moment van vertrek steeds dichter bijkomt en ik mijn uitrusting compleet heb, leek het mij geen gek idee om te kijken of alles wat ik mee wil nemen ook in mijn rugzak past. Afgelopen weekend had ik alles al verzameld, in plastic zakken gedaan en had ik er een hard hoofd in of het zou lukken. Voor mijn gevoel had ik mij al beperkt tot het allernoodzakelijkste dus dingen thuis laten was geen optie. En dan helpt het niet om te ontdekken dan een rugzak van 65 liter in de wandelgangen als "gemiddeld klein" wordt bestempeld.

Om er niet in mijn eentje voor te staan, ging ik gisteren naar goede vrienden waarvan zij regelmatig met een rugzak loopt voor advies en hulp. Binnen een uur zat alles erin! Ik was volledig overdonderd en vreselijk blij. Met wat extra propwerk zou ik zelfs nog meer mee kunnen nemen (wat qua gewicht natuurlijk niet zo handig is).

Als voorbereiding had ik mij al verdiept in het inpakken van een rugzak. De zware dingen moeten onderin en dicht tegen je rug aan zitten. Dus dat de waterzak in het midden van de rugzak tegen mijn rug aan zit, voldoet aan de eisen. Vervolgens was ik van plan om in het onderste vak mijn slaapzak te proppen (lang leve de kompressiezak).Niet dat ik daar over na had gedacht maar omdat het zo in de boekjes staat. 
De simpele vraag: wat weegt zwaarder, de slaapzak of de kleren? gooide de boel volledig op z'n kop. Toen bleek er heel veel in het onderste vak te kunnen. Met een beetje propwerk kreeg ik alle kleding, handoek en schoenen erin en had ik het hele grote bovenvak nog over voor de rest.
Vervolgens kreeg ik tips en trucs voor het gebruik van de zijvakken. Met mijn verstand wist ik wel dat ze er zaten maar gevoelsmatig kon ik er niet veel mee. Dat bleek een misverstand. Om tijdens een rustpauze bij de kaarten te komen, hoef ik nu niet de hele rugzak binnenstebuiten te keren. En ook de bescherming tegen regen ligt voor het grijpen. Alles kreeg op deze manier zijn (voorlopige) plek en op het eind had ik het bovenvak nog over. Een uitstekende plek om mijn proviand in op te bergen.

Rugzak op en voor de spiegel kijken of het geheel nog een acceptabele vorm had. Afgezien van het feit dat mijn rugzak wel zwanger lijkt, is het geheel toch redelijk compact gebleven. Zonnehoed erbij en toen bleek de rand van mijn zonnehoed aan de achterkant te breed te zijn. Handig om nu te ontdekken in plaats van onderweg. Ik was bang dat ik hem onder de naaimachine moest gooien maar grote veiligheidsspeld deed wonderen. Er werd nog een touwtje aangemaakt zodat ik de hoed aan de rugzak kan hangen als ik hem niet wil dragen.

Vervolgens bleef er nog maar 1 ding over: op de weegschaal. Volgens de, niet digitale, weegschaal kwam het geheel op 10 kilo uit. Dit is zonder eten en drinken. Hoewel ik het graag lichter zou hebben gehad, ben ik met 10 kilo heel tevreden.
Ik heb de rest van de avond met een "big smile" van blijdschap rondgelopen.