Vandaag is de laatste dag thuis en ik word er erg emotioneel van. Omdat vanuit het noorden van het land Aken wel een eind rijden is, gaan Man en ik morgen voor een lang weekend naar een bungalowpark in Zuid-Limburg. Dus op deze laatste dag moet ik niet alleen ervoor zorgen dat alles in mijn rugzak zit wat er in moet zitten maar ook nadenken over wat er aan dingen mee moet naar het huisje.
En om het nog "erger" te maken, ik moet alvast een aantal dingen klaar leggen voor als Man mij na 4,5 maand op komt halen. Wat zou ik na 4,5 maand zo erg gemist hebben dat Man het echt mee moet nemen? Op dit moment bestaat die lijst uit mijn sloffen,een grote zware badhandoek en mijn gewone schoenen. Het is handiger dat ik dit soort dingen van te voren klaar leg in plaats van door de telefoon uit te moeten leggen in welk kastje of laatje het benodigde te vinden is. Kleding kan ik helaas nog niet klaar leggen, dat is afhankelijk van tot hoever ik gekomen ben en wat voor weer het daar dan is. Als Man mij komt halen, hebben we samen nog zo'n 3 weken vakantie om weer aan elkaar te wennen en om langzaamaan weer richting huis te keren.
Dus vandaag zit vol laatste keren. Niet echt laatste keren, het zijn voorlopig laatste keren maar toch word ik er verdrietig van. Net alsof het naar de tocht toeleven geen ruimte overliet voor terugkijken en weemoed en alsof dat nu in 1 dag allemaal uit moet.
En natuurlijk is de lijst met kleine dingetjes die op het laatst nog "even" moeten toch langer dan gedacht. Kortom, ik hoef mij op mijn laatste dag in huis niet te vervelen.
Vanavond kook ik hier de laatste maaltijd (nog iets wat ik vast vreselijk ga missen: het zelf eten koken) en slaap ik voor het laatst in mijn eigen bed. Pas in oktober zal ik mijn bed weer zien. Hetzelfde geldt voor mijn beestjes.
Dat is toch wel een raar idee.
Op de Pelgrimsite zie ik dat je Loes heet. Mag ik je ook zo noemen?
BeantwoordenVerwijderenLoes, ik volg je tot nu toe in al je voorbereidingen.
In mijn familie kennen we een uitdrukking: 'Probeer het niet, want je kunt het! Daar moet ik aldoor aan denken: je hebt heel veel geschreven over 'proberen' en nu sta je er vlak voor. En ik zeg: 'Je kunt het!'
Heel veel sterkte en succes. Het ga je goed!
Ik wens je heel veel succes. Geniet van wat er gebeurd.
BeantwoordenVerwijderenIk volg je (dit jaar digitaal), wellicht later fysiek naar Rome.
Hans uit Twente
Ik weet, je kunt het! Geniet!
BeantwoordenVerwijderenN
Hoop dat je dit nog meekrijgt. Ik wens je een fijne wandeling, vol goede dagen, mooi weer, prachtige ontmoetingen. Tot blogs!
BeantwoordenVerwijderen