In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

donderdag 12 januari 2012

De "vergeten" etappe 9-12-2011

Ik lig schandalig achter met bloggen. Inmiddels heb ik wat achterstallig onderhoud weggewerkt, dus vandaag hoop ik 3 etappes van het Pieterpad te beschrijven, te beginnen met etappe 4: Rolde-Schoonloo.

Hunnebedden bij Rolde
En dat 6x






















Het is inmiddels al een tijdje geleden dat ik dit stuk gelopen heb. In eerste instantie stond deze etappe voor 6 december op de planning maar het weer en de tandarts gooiden roet in het eten. Vervolgens was ik druk met de voorbereidingen van mijn verjaardag.
Aan de andere kant stond er een afspraak om op 14 december van Schoonloo naar Sleen te lopen. En eerst van Schoonloo naar Sleen te lopen en daarna van Rolde naar Schoonloo, kon "natuurlijk" niet. Op weg naar Rome kan ik niet stukken overslaan om die later in te halen. Het zou anders zijn als ik als doel had het Pieterpad te lopen.
Dus op vrijdag toch mijn nieuwe wandelschoenen aangetrokken en op pad gegaan.

Tot nu toe had ik nog nooit de auto gebruikt om bij een begin- of eindpunt van een etappe te komen. Met de hulp van Man en bussen en treinen ging het tot nu toe prima. Maar vrijdagavond stond vol met regeldingen voor mijn verjaardag, dus ik moest op een redelijke tijd thuis zijn. En het niet al te laat thuis willen zijn, maakte dat ik met de auto naar Schoonloo ging en vandaaruit met de bus naar Rolde. Eerst met de auto naar het eindpunt voelt toch anders. Tot dan toe had ik steeds het gevoel dat ik met het lopen van het Pieterpad vooruit ging, dat na afloop van de etappe de wereld nog open lag. Kennelijk maakt het voor mij dus uit hoe een etappe gepland wordt.

Er waren twee stellen die het zelfde stuk liepen als ik en die waren beduidend sneller. Het kost dan erg veel moeite om dat te accepteren. Volgens mijn moeder lijk ik op mijn vader: een langzaam tempo maar wel in staat om dat veel langer dan gemiddeld vol te houden. Of ik daar wat aan ga hebben als ik straks 30km op een dag moet lopen weet ik niet.
Maar ondanks de drukte was ik heel erg blij dat ik gelopen had. Om vervolgens de afspraak voor de vervolgetappe af te moeten zeggen omdat ik na mijn verjaardag met een zware verkoudheid mijn bed in draaide. Kortom, alle gedachten en stress waren voor niks geweest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten