In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

vrijdag 20 januari 2012

Een dag om snel te vergeten 18-1-2012

wandelknooppunten
Er zitten van die dagen bij het het gewoon niet jouw dag is. Zo'n dag was afgelopen woensdag. Alles wat tegen kon zitten, zat tegen.

Het begon al 's nachts. Normaal gesproken word ik rond een uur of 3 wakker omdat ik naar de wc moet. Deze keer was het rond 5.00 uur. Vervolgens val ik daarna weer zo diep in slaap dat de wekker 5 minuten nodig had om mij wakker te krijgen. Voor zover je dat "wakker" kunt noemen.

Trager dan anders begon ik aan de dag, rugzak pakken. Als ballast 2 kilo dierenvoer in de rugzak gestopt. Eten en drinken klaar maken. Hé, waar is mijn banaan gebleven? Blijkt dat Man mijn banaan meegenomen. Balen.

Ondanks voorzorgsmaatregelen zat er toch nog ijs op de auto. Daarna werkte de kou als katalysator op mijn blaas dus onderweg naar het station in Hardenberg 2x moeten stoppen. Op het moment dat ik langs het station reed om een parkeerplek te vinden, reed de trein het station binnen. Dat werd een half uur wachten in de kou. Nee, 7 minuten extra wachten want de volgende trein had vertraging.


Mooi maar wel erg koud

Over het wandelen valt niet veel meer te zeggen dan dat het in het begin koud en glad was. Stevige westenwind pal tegen. Het was zo koud dat de chocolaatjes in het bovenvak van mijn rugzak bevroren waren.

Mede door het missen van de trein kreeg ik ook nog de regenbui op mijn kop, dus later was het vooral nat.
En de regen maakte het in het donker  terugrijden naar huis er niet prettiger op.

Waren er dan helemaal geen lichtpuntjes?
Jawel, in Hardenberg ben ik op bezoek geweest bij een kennis wat heel gezellig was. Even bijkomen, warm worden en genieten van thee met abrikozenvlaai.

En zo mogelijk nog belangrijker: het heeft mij aan het denken gezet waar de grens ligt. Wanneer neem je de beslissing om wel of niet te gaan lopen. Stel dat ik onderweg zwaar of slecht weer krijg, zou ik dan op pad gaan of ervoor kiezen een rustdag te houden? Ik besef dat ik daar nu nog geen antwoord op kan geven. Dat zal helemaal van de omstandigheden op dat moment afhangen. Maar het kan geen kwaad om daar over na te denken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten