In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

zaterdag 11 februari 2012

"Dan zijn je zonden wel heel erg groot" (10-2-2012)

Het valt mij op dat je in je eentje makkelijker contact met anderen maakt dan als je met twee of meer bent. De ontmoetingen zijn soms vluchtig maar lang of kort maar hevig. De ontmoeting op de Archemerberg was er 1 die het onthouden waard is.

Noord

Van Ommen naar Helledoorn loopt het Pieterpad over de Sallandse Heuvelrug (ooit heb ik dat voor topografie moeten leren). En bij gebrek aan bergen in Nederland worden de toppen van de Sallandse Heuvelrug berg genoemd. De bekendste is de Lemelerberg maar de hoogste is de Archemerberg, 77,9m boven NAP. Ik kwam daar gelijktijdig aan met een echtpaar wat van de andere kant kwam.



Oost

West

Zuid

Omdat het een heldere, koude vriesdag was, was het uitzicht enorm en kon je ver kijken (zie ook de foto's, voor zover je dat op een foto vast kunt leggen). Het gesprek begint "onschuldig" met een praatje over het uitzicht en dat het anders is dan bij mij in de omgeving. Ik krijg het advies om toch echt ook in een ander jaargetijde langs te komen, bijvoorbeeld in augustus als de heide bloeit. Waarop ik antwoord dat ik best in augustus langs zou willen komen maar dat ik dan op weg ben naar Rome, dus dat het voorlopig niet gaat lukken.
De reactie van de man was om in te lijsten: "Dan zijn je zonden wel heel erg groot." En of ik vooral de Paus namens hem de groeten wil doen als ik hem zie.

Inmiddels weet ik dat veel mensen op pelgrimage werden gestuurd omdat de zittende machthebbers ze een tijdje weg wilden hebben, bijvoorbeeld omdat ze een te grote mond hadden en onrust stookten. Vervolgens werd een fictieve zonde gevonden en kreeg iemand de opdracht om te vertrekken voor een bepaalde tijdsduur.
Voor zover ik al zonden heb begaan (en wie niet), dan denk ik niet dat ik daarvoor helemaal naar Rome zou moeten lopen om ze teniet te doen. Het is wel waar dat ik binnen het dorp de vreemde eend in de bijt ben die er niet voor terugdeinst haar mond open te doen indien nodig. Ik sluit niet uit dat ik, in vroegere tijden, kans zou lopen om op pelgrimstocht gestuurd te worden. Dan doe ik het toch maar liever vrijwillig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten