Bijna net echt (24-01-2012)



het leek net lente

 Vorige keer, bij aankomst in Hardenberg, was ik bij een kennis aangewipt voor een beker warme thee. Voor deze keer lag er een uitnodiging om samen bij haar ouders te komen eten. Er zou geen enkel probleem zijn als ik in wandelkleren daar zou verschijnen, dus het was niet echt noodzakelijk om nette kleding mee te nemen. Maar omdat de rugzak toch gevuld moest worden, leek het me een leuk idee om in plaats van 2 kilo dierenvoer, een stapeltje kleding en een paar schoenen  in mijn rugzak te gooien.

En zodoende kreeg ik tijdens het lopen het gevoel alsof het net echt was. Als ik eenmaal onderweg ben zal mijn leven vooral uit het volgende ritme bestaan (tenminste, dat denk ik):
opstaan, ontbijten, lunch regelen, lopen, aankomen, omkleden, uit eten, wat rommelen en daarna slapen.
Vanaf het lopen gerekend zag mijn dag er bijna net zo uit: lopen, aankomen, met de trein van Ommen naar Hardenberg, omkleden en daarna uit eten.
Het enige wat nu nog anders is, is dat ik van huis naar het beginpunt moet reizen en daarna vanaf het eindpunt weer naar de auto om terug naar huis te gaan. Inmiddels kost het reizen me tussen de 3 tot 4 uur in totaal en ik merk dat ik het een enorme belasting vind. Als ik om 10.00 uur wil lopen, moet ik echt rond 08.00 uur in de auto stappen en dus minstens om 07.00 uur opstaan. Voor mijn doen is dat wel erg vroeg.

Het duurt nog even voordat ik het reizen kan schrappen, maar deze etappe was wel heel erg genieten van hoe het gaat worden.


vanavond weer boerenkool