In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

maandag 27 februari 2012

Bellen

Naast het trainen gaan de overige voorbereidingen van de tocht natuurlijk ook gewoon door. Ik heb inmiddels zo'n 1500km aan route opgedeeld en rustdagen ingepland. Man heeft van het grootste gedeelte van de route GPS-data gevonden. Die moeten "alleen nog maar" opgedeeld worden in de geplande dagetappes. Van het stuk in Italië moet ik nog een boekje kopen en ik weet eindelijk welk boekje het gaat worden.

De 2 zaken waar pelgrims zich het meeste druk om maken zijn: waar slaap ik vannacht en hoe kom ik aan eten. En hoewel ik "natuurlijk" van plan ben om mij daar niet druk over te maken, merk ik wel dat de spanning daarover er langzaamaan in sluipt. Mede omdat ik in de week van hemelvaart vertrek en dus te maken krijg met feestdagen, mensen die een weekendje weg gaan en dergelijke. Daarom heb ik besloten om alle overnachtingen op de Eifelsteig van te voren te reserveren. Hierdoor hoef ik mij alleen maar op het lopen, het vinden van de route en het stijgen en dalen te concentreren. En natuurlijk hoop ik in die dagen voldoende vertrouwen opgebouwd te hebben om daarna te zien wat er gebeurt en te laten gebeuren wat er gebeurt.

Omdat ik geen zin heb om elke keer een boekje binnenstebuiten te keren om het benodigde overnachtingsadres te vinden, leek het mij geen gek idee om mijn etappelijst met 1 kolom uit te breiden en daar naam, adres en telefoonnummer te vermelden. En daar stuitte ik op 1 van mijn ergste nachtmerries. Er zijn overnachtingsadressen zonder mail of website. Help, dan moet ik bellen. Sterker nog, dan moet ik bellen in een vreemde taal (niet dat mijn talen slecht zijn, maar het idee alleen al).

Ik heb een belfobie. Ik zal het eerlijk toegeven. Ik zeg heel gemakkelijk dat ik wel even bel om daarna met het zweet in de handen en kloppend hart naar de telefoon te kijken. Vervolgens wordt het echt een last-minute-actie met nog meer stress als de deadline niet gehaald lijkt te worden. Inmiddels ben ik wel zover dat ik familie en de huisarts bel maar de rest gaat over het algemeen per mail zodat ik niet hoef te bellen. En nu moet ik in het Duits een wildvreemde bellen om voor 1 nacht een kamer te reserveren. Ervan uitgaande dat half april reserveren voor half mei voldoende van tevoren is, kan ik het nog even uitstellen. Als ik niet bel, zit de kans erin dat ik verder moet lopen dan ik zou willen. Op dit moment voelt dat niet als een heel verkeerde optie.

1 opmerking:

  1. Alweer iets op je pad wat je moet overwinnen.
    Zie het als een extra stap op je pad?

    BeantwoordenVerwijderen