Verslag 10

Het gaat snel deze keer. In verslag 10 de overwegingen voor de nieuwe route voor mijn voettocht naar Rome.
Nu ik de beschikking heb over iets van tekstverwerking kan ik gemakkelijker mijn gedachten en overwegingen met anderen delen. Ik kan sneller typen dan schrijven met een pen en het is vele malen meer leesbaar. Ik ben inmiddels aan mijn derde schriftje met aantekeningen begonnen en als ik die bij thuiskomst niet overzet op de computer, vrees ik dat ik een half jaar na dato er geen touw meer aan vast kan knopen.

Het was tijd om even pas op de plaats te maken. Ik ben onderweg vooral bezig met de dagelijkse gang van zaken en met het aankomen op de juiste plek van bestemming. Onderweg heb ik voldoende tijd om over zaken na te denken maar de vraag " waar ben ik mee bezig en waarom ook al weer?" is daarbij niet in mijn hoofd opgekomen. Het is goed om daar weer even een tijdje bij stil te staan. Deze keer in de vorm van het samenstellen van een vervolgroute.

In mijn oorspronkelijke plan was ik van plan om naar Grasse te lopen en van daaruit met bus en trein via Nice naar Lucca in Italie te gaan. Van Lucca naar Rome is ongeveer 400km, uitgaande van 20km per uur zo'n 20 dagen lopen en heb ik ruimte genoeg voor rustdagen. Als ik begin september in Lucca ben, is Rome een haalbaar doel. De vraag was: hoe in Grasse te komen op een manier die mij niet als een brok stress over de weg doet gaan.
Na bestudering van de gegevens over de GR7 bleek de GR7 inderdaad geen haalbare kaart meer. Leuk idee, voor mij praktisch onuitvoerbaar.
Een andere optie, trein naar St-Etiènne en van daaruit via de GR42 naar de GR4 sneuvelde om dezelfde reden. De afstanden tussen de overnachtingsplekken waren te groot.

In de boekhandel vond ik een een routebeschrijving van de GR4 "Grasse - Pont-Saint-Esprit", een deel van de GR4 wat ik van plan was te gaan lopen maar dan in tegengestelde richting. Het was een uitgebreide beschrijving, met kaarten, informatie over voorzieningen langs de weg en telefoonnummers van overnachtingsplekken. Datum van uitgave 2011, dus recent. Volgens de gids bedraagt dit stuk van de GR4 401km, met in totaal 2 maanden nog te gaan een haalbare mogelijkheid. Bovendien dekt dit stuk van de GR4 alle hoogtepunten, de Mont Ventoux en de Gorges du Verdon. De gids deelt niet op in kilometers maar in uren, ook erg prettig want dan heb je ongeveer een indicatie hoe lang je onderweg zal zijn en als je na de vastgestelde tijd niet op het te bereiken punt bent aangekomen, kun je er bijna zeker van zijn dat je ergens een fout gemaakt hebt. Tijd om een planning te maken.

Het oversteken van de Mont Ventoux, in tegengestelde richting dan wat ik zou doen, zou 2 dagen ongeveer 7 uur lopen per dag vragen. Dat is 7 uur zonder pauzes en in redelijk normale weersomstandigheden, uitgaande van een tempo van 4km/uur op vlak terrein, 300m per uur bij stijging en 500m per uur bij daling. De laatste tijd haal ik een tempo van 4km/uur (zonder pauzes) voor geen meter en of ik snel klim en daal durf ik niet te zeggen. Daarnaast moet ik tijd rekenen voor pauzes want die zijn niet in de berekening meegenomen. En, eenmaal aan de klim begonnen, zal ik door moeten lopen want er zijn halverwege geen overnachtingsmogelijkheden. Verder gaat de gids bij de berekeningen ervan uit dat de tocht onder redelijk normale weersomstandigheden ondernomen wordt. Op dit moment stijgen de tempraturen tot zo'n 30°C of meer, voor hier normaal in de zomer maar of het geschikt is om een berg te beklimmen weet ik niet.
Vervolgens kwam ik erachter dat de kans groot was dat de wandelwegen in de Vaucluse gesloten zouden zijn. Elke zomer worden daar wegen afgesloten om bosbranden te voorkomen. Met de bosbranden die op dit moment in Spanje en elders woeden, is de kans groot dat ik in Pont-Saint-Esprit aan zou komen om vervolgens te ontdekken dat ik niet verder kan omdat de weg is afgesloten.
Duidelijk dat dit stuk van de GR4 voor nu ook geen optie is.

Waar ging het ook alweer om? Er waren eens 2 dromen: het maken van een hele lange wandeling en Rome bezoeken. Ergens in de loop van de voorbereidingen en mijn wandeling ben ik de laatste droom kwijt geraakt en is het volledig te voet afleggen van de afstand van huis naar Rome belangrijker geworden. Misschien niet eens omdat ik zelf vind dat ik alles te voet moet doen, maar meer omdat "het zo hoort". En dan roep ik wel heel stoer: "als ik het niet haal, ga ik volgend jaar verder.", maar zo simpel ligt het ook weer niet.
Vanwege een erfenis in 2003, heb ik het geld om nu deze tocht te maken zoals ik hem maak. Er zit echter een einde aan mijn spaargeld en ik weet niet of ik volgend jaar nog voldoende geld op mijn spaarrekening heb staan om het laatste stuk af te leggen. Bovendien heb ik de hoop op het vinden van een baan bij thuiskomst nog niet opgegeven dus ik weet ook niet of er volgend jaar een mogelijkheid is om een maand vrij te nemen en naar Rome te lopen. En dan graag nog een paar weken extra vrij om daar dan ook nog een tijdje te blijven.
Het was duidelijk: ik ga naar Italie om van daaruit mijn tocht verder voort te zetten en dit jaar bereik ik Rome!

Het hoe en wat verder moet ik nog uitzoeken. Man neemt het routeboekje voor Italie mee als hij mij vrijdag komt bezoeken. Dan heb ik nog 2 dagen de tijd om een planning te maken, een trein en een eerste onderkomen te regelen en dan sta ik, als alles goed gaat, maandag in Italie voor een nieuw avontuur. Het is dan de drukste en heetste maand van het jaar, dat is voor geen meter praktisch, en het zal wel de nodige problemen opleveren. Maar nu ik besloten heb beide dromen te verwezenlijken, is mijn enthousiasme weer terug en zie ik het vervolg van mijn tocht met een gezonde spanning tegemoet.