Verslag 8

Hallo allemaal,

Op dit moment ben ik in Cluny en is de 10^e week van mijn wandeltocht aangebroken. Aan de ene kant lijkt 10 weken een eeuwigheid en aan de andere kant lijkt de tijd voorbij gevlogen. Tot eind september is in totaal 20 weken, dus ik ben bijna op de helft. Helaas niet op de helft van het aantal kilometers naar Rome, dus het is wel duidelijk dat ik dat niet ga halen. Heel af en toe denk ik al een beetje na over wat dan een mooi moment zal zijn om daarmee mijn tocht af te sluiten. De Mont Ventoux als letterlijk het hoogste punt van de route, of Nice waardoor er “nog maar” een maand Italië overblijft om de tocht te volbrengen.

Alle Nederlanders die ik onderweg spreek, klagen over het weer. Ook hier schijnt het slecht te zijn maar zelf vind ik het wel lekker. Daardoor is het minder warm (heet) dan anders en loop ik met maximaal 25 °C en wind. Anders zouden de temperaturen eerder rond de 30 °C liggen.

Ik heb me voor het eerst eenzaam en alleen gevoeld. Ik had op iets gehoopt met daarbij behorende verwachtingen en de realiteit maakte daar korte metten mee. Dat kwam hard aan en ik heb dan ook heel wat kilometers in tranen afgelegd. Op een gegeven moment kwam zelfs in mijn hoofd op om voor het eerst in mijn leven stomdronken te worden. De “grand cru’s“ van de Bourgogne waren binnen handbereik à €40,- per fles dus het zou in ieder geval in stijl gebeuren. Helaas denk ik dan direct aan de dag erna en 20km lopen met een brak lichaam is geen pretje. Dus het idee toch maar niet uitgevoerd.

De behoefte aan iets diepgaander contact was zo groot dat ik een aantal dagen lang iedereen die ik tegenkwam, kritisch bekeek in de hoop een (vage) bekende tegen te komen. Maar helaas zat dat er niet in. Een telefoontje van mijn broer hielp en vervolgens kwamen er weer leuke mensen op mijn pad waarmee dat diepgaande contact mogelijk was. Ik voel me nu weer een stuk beter en in staat om in mijn eentje verder te trekken. Als die omkeer niet had plaatsgevonden weet ik niet of ik het nog wel 10 weken vol zou kunnen houden.

Morgen (donderdag 19-7) ga ik weer verder met een aanpassing op de route. Al vanaf dat ik de route heb samengesteld heb ik opgezien tegen het stuk na Cluny. Gisteren heb ik 2 uur bij de VVV gezeten om het vervolg voor elkaar te krijgen. Bellen, zoeken op internet en ik ben weer voor een paar dagen onderdak. Maar het ging niet gemakkelijk en ik ben bang dat ik meer vooruit moet plannen dan dat ik tot nu toe doe. Maar na deze 2 uur heb ik daar nu wel mijn buik van vol.

De hotels worden meer en meer vervangen door chambres d’hotes (B&B). Bij sommigen kun je ’s avonds mee eten, bij anderen is gezamenlijk ontbijten verplicht. Ik vind het wel gezellig om ’s morgens met z’n 8-en aan de ontbijttafel te zitten. Ik moet er bij het reserveren nu wel om denken dat ik om brood vraag om mee te nemen voor tussen de middag, of ik er kan eten of niet en indien nee, waar dan wel. En ook niet onbelangrijk: hoe er te komen. Tot nu toe lagen de overnachtingen aan de weg maar dat is nu niet meer het geval.

Wat me aan vroeger doet denken zijn de dekens. Alleen in de echt grote steden hebben de hotels dekbedden. Verder zijn het ouderwetse lakens met een deken. Ik weet nog van vroeger dat ik, na verschoning van het bed, zo voorzichtig mogelijk mijn bed inschoof om maar zo lang mogelijk van het ingestopte bed te kunnen genieten. En ook nu schuif ik heel voorzichtig het bed in om vervolgens toch een klein puntje laken en deken los te trekken. Maar niet meer dan een puntje, het overgrote deel van het bed moet ingestopt blijven.

Ik kom onderweg niet veel andere wandelaars en/of rondtrekkende fietsers tegen. Maar degenen die ik tegenkom klagen allemaal dat het rondtrekken duur is. Van verschillende kanten kreeg ik van tevoren te horen dat je op zo’n €50,- tot €60,- per dag moet rekenen. In Duitsland kwam ik daar nog wel mee uit, maar in Frankrijk lukt dat echt niet. Een overnachting met ontbijt zit toch snel rond de €65,- en dan komt daar het avondeten + eten voor onderweg nog overheen. Het helpt ook niet dat het hoogseizoen begonnen is. Veel wandelaars / pelgrims naar Santiago de Compostella beginnen om die reden hun tocht ook in St. Jean Pied de Port. Vanaf daar zijn er goedkope overnachtingsmogelijkheden voor pelgrims. Ik heb het voordeel dat ik me niet al te veel zorgen over geld hoef te maken maar ik probeer het wel zo goedkoop mogelijk te houden. Maar ik kan me indenken dat dit soort bedragen mensen wel afschrikt. Per week ben je al snel zo’n €600,- kwijt en voor dat bedrag kun je 2 weken naar Kreta of Turkije.

Ik heb mijn eerste teek opgelopen. Ik loop met lange mouwen en pijpen, dus er zijn hooguit 2 tot 3 momenten waarop een teek toe kan slaan. (En nee, ik ga niet precies uitleggen waar hij zat). De teek heeft van zijn actie echter niet veel plezier gehad omdat hij, na het toeslaan, snel geplet werd onder de heupband van de rugzak. Nooit geweten dat mijn rugzak een goede tekendoder zou zijn.

Net zoals ik pas onlangs tot de ontdekking ben gekomen dat mijn rugzak heel lekker ligt. Voorwaarde is wel dat hij op de juiste manier tegen een paal, boom of muur gezet wordt. Ik ben benieuwd wat ik nog meer ga ontdekken aan mijn uitrusting. Mijn uitrusting is uitgebreid met een extra sjaal die ik, ook nieuw gekocht, met garen aan mijn hoed heb vastgezet. Ik kan nu mijn hoed ook dragen als het waait. Een beetje wind ging wel goed maar vanaf windkracht 3 tegen werd het wel erg moeilijk.

Straks ga ik naar de supermarkt om flink in te slaan voor onderweg. Nu ik geen routeboekje meer heb met informatie over winkels, ben ik wel bang om opeens zonder iets te zitten. In de praktijk zal vast blijken dat ik mij zorgen heb lopen maken om niks en ook voor niks dat extra gewicht heb meegesleept. Maar op dit moment voelt het wel goed en dat weegt iets zwaarder (figuurlijk dan).

Mijn oude schoenen lopen ook goed, ondanks de halve maat kleiner. Ik ben daar erg bij mee. Man komt nog 1 keer over en daar wisselen we de schoenen weer om. Volgens mij slijt de binnenkant harder dan de buitenkant.

Wijngaarden zijn leuk onderweg omdat er op dit moment erg veel in gewerkt wordt. Dat levert veel bedrijvigheid op. Aan de andere kant maakt dat het “wildplassen” wel erg moeilijk. Ik geloof dat ik de Bourgogne wijnen in ga ruilen voor de Beaujolais. Dus voorlopig zal het “wildplassen” nog wel even een probleem blijven.

Verder valt er op dit moment niet veel meer te melden.