Controle

Het hebben van een plan is natuurlijk fantastisch, maar het gaat alleen werken als het vanuit een juiste instelling gebeurt. Ik ben een behoorlijk intelligent wezen, dermate dat ik niet alleen mijn omgeving maar ook mijzelf volledig op het verkeerde been kan zetten. Tijd dus om mijn motivatie onder de loep te nemen.

De eerste stap was aan mijzelf bekennen hoe graag ik dit zou willen. Wat zou ik er allemaal voor over hebben om die voettocht te kunnen ondernemen. Heel veel, zo bleek. Normaal gesproken ben ik lichtelijk in paniek als er een aanslag op mijn spaargeld wordt gedaan. Hoewel ik het nog steeds wel eng vind om een groot deel van mijn spaargeld aan te spreken voor deze voettocht, bleef ik daar nu toch behoorlijk rustig onder. Een goede graadmeter.

Vervolgens stond een gesprek met Man op het programma. Als ik een voettocht naar Rome ga maken, zit hij wel zo'n beetje 4 tot 4,5 maand alleen thuis. Bovendien heb ik iemand nodig die voor mijn beestjes zorgt, die regelmatig wat geld over kan maken van de spaarrekening naar de betaalrekening, die de post en mijn mail controleert en handelt indien nodig. Naast deze praktische zaken is het ook heel erg fijn om een EHBP-er te hebben (EHBP = Eerste Hulp Bij Paniek). Iemand die ik kan bellen als ik het niet meer zie zitten om mij op te beuren en die eventueel zelfs bereid is om halsoverkop in de auto te springen als dat nodig zou mogen zijn.
Kortom, Man heeft een zeer belangrijke taak in het welslagen van mijn tocht en het zou fijn zijn als hij achter mij en mijn plan zou staan. Gelukkig is dat het geval. Man gunt het mij van harte en zit nu al regelmatig voor mij op internet te zoeken naar informatie.

Het thuisfront was geen probleem, dat ik het heel graag wil, is ook duidelijk. Nu de motivatie. Het plan was geboren tijdens een overpeinzing over werk zoeken: liever naar Rome dan een baan zoeken. Er zou mogelijk sprake zijn van een vlucht en in dat geval zou ik de tocht naar Rome om een verkeerde reden maken. Na een gesprek van 2 uur met onze coach werd duidelijk dat geen sprake is van een vlucht maar van iets wat echt van binnenuit komt. Mijn motivatie is dus goed.

Blijft mijn lichaam over. 30 jaar roofbouw heeft zijn sporen nagelaten en ik heb tijdens het revalidatietraject hard gewerkt om daar verbetering in aan te brengen. Het zou jammer zijn als ik door deze voettocht weer terug bij af zou zijn. Tijdens een gesprek bij het revalidatiecentrum werd duidelijk dat, als ik er geen prestatietocht van zou maken, goed naar mijn gevoel en mijn lichaam zou luisteren, niet te eigenwijs zou zijn om om hulp te vragen en nu zou beginnen met trainen, er geen bezwaren tegen mijn plan waren. Het zal lichamelijk zwaar worden, maar onder genoemde voorwaarden zou ik het moeten kunnen doen.

De eerste week was voorbij en de eerste hobbels waren genomen.
Ik wil het vanuit de juiste redenen, mijn lichaam kan het aan en Man staat achter mij. Ik had mij geen voorspoediger start kunnen wensen.