In 2011, na de ontdekking dat ik al 30 jaar ziek bleek te zijn, besloot ik na een lang revalidatietraject dat ik een voettocht naar Rome ging maken. In 2012 was het zover en ging ik vol goede moed op stap. In Italië werd ik echter overvallen door de heetste zomer ooit en dat was, helaas, de reden om terug te gaan naar de andere kant van de Alpen. De poging om van Keulen naar huis te lopen, strandde vanwege een zware ontsteking aan beide hakken.
Het is nu 2013 en ik zal onder ogen moeten zien dat de kans dat ik ooit lopend Rome zal bereiken niet erg groot is. Om toch op eigen kracht in Rome aan te komen, ben ik van plan als niet-fietser op de fiets die kant op te gaan.
Ik sta open voor alle tips en trucs die mijn tocht tot een goed einde kunnen brengen, dus laat vooral een reactie achter.

maandag 31 oktober 2011

Doel en middel

Voordat ik verder ga met het, in soort van chronologische stappen, het hoe, wat en waarom van mijn plan verder uit de doeken te doen, eerst een klein intermezzo.

Ik zit nu in de derde week sinds de geboorte van mijn plan om naar Rome te lopen en heb "natuurlijk" al veel infomatie lopen zoeken. Lang leve internet en de bieb! Tijdens het zoeken van informatie gebeurde er heel sluipenderwijs iets heel raars.
In mijn bericht "Waarom" heb ik geprobeerd zo duidelijk mogelijk uit te leggen wat ik met het lopen van deze tocht hoop te bereiken. Een beter inzicht in mijzelf, mijn sterke en zwakke kanten en van daaruit het soort werk te vinden wat bij mij past en in wat voor vorm. Het doel is zelfkennis en het middel is het ondernemen van een voettocht naar Rome.

Naarmate ik meer las over het ondernemen van een tocht naar Rome, zakte het waarom steeds verder weg en werd Rome het doel. Ik maak(te) mij zorgen of ik wel genoeg stempels zou halen om een testimonium te kunnen krijgen (het bewijs dat je de pelgrimsroute hebt gelopen). Kan ik wel stempels krijgen als ik niet door de Alpen ga? Hoe dramatisch is het wel niet als ik Rome niet zou halen.
Met mijn verstand kan ik helemaal beredeneren dat ik de benodigde zelfkennis ook op zal doen als ik niet verder kom dan Parijs, het niet om de prestatie gaat maar om het bewustwordingsproces en dat de weg er naar toe belangrijker is dan het einddoel. Ik weet het allemaal. Maar het blijft lastig om het juiste doel en het juiste middel in het oog te houden.

Ik haal wel vaker doel en middel door elkaar. In die zin is het geen nieuw inzicht voor mij. Het is echter wel voor het eerst dat ik het zelf ontdek en er niet door iemand anders op gewezen hoef te worden. Laat ik dat dan voor voorlopig maar als winst zien.
Dus als reminder (en vast niet voor het laatst):

HET DOEL IS ZELFKENNIS
HET MIDDEL IS EEN VOETTOCHT NAAR ROME

Geen opmerkingen:

Een reactie posten