Gisteravond ben ik thuis gekomen van mijn tweede wandeltrainingsweek. Hoewel er, net als in februari, een heleboel variabelen van invloed zijn op hoe het is gegaan, zie ik het welslagen van mijn wandeltocht een stuk positiever in dan voordat ik vertrok. En heel stiekem is Rome als einddoel weer in beeld gekomen.
Tussendoor veel rust nemen en vroeg onder de wol kruipen (soms al om 20.00 uur) hebben zeker een positieve invloed gehad op mijn vermoeidheid. Daarnaast zat het weer aan alle kanten mee. Daar heb ik het echt mee getroffen. Rust houden op een terras met een koele ananas-mangosmoothie, beter kan niet. Elke dag een waardevolle ontmoeting met wijze woorden of een grappig gesprek wat me door een moeilijk moment heen hielp. En laten we niet vergeten dat het natuurlijk een hoop uitmaakt of je met zo'm 2,5 tot 3 kilo op je rug de wegen onveilig maakt of dat je tussen de 7 en 8 kilo mee moet slepen.
Op dit moment ben ik wel moe, dat lijkt me ook wel logisch na 6 dagen lopen. Maar ik heb wel de indruk dat mijn energieniveau beter is dan na de wandelweek in februari. Vandaar dat ik voorzichtig optimistisch ben. Of ik mijzelf deze keer niet de vernieling in heb gelopen, weet ik pas over een tijdje. Dus ik hou nog even een slag om de arm. Maar aan het einde van deze week weet ik meer. Dan ben ik ook bij de fysio geweest en is bekend of mijn nek, rug en schouders van deze week te lijden hebben gehad.
Ik heb nog 7 weken te gaan met over 3 weken nog 1 wandelweek om van Swalmen in Aken te komen. Het zal zwaar worden maar ik heb er zin in!
Had op de andere kant al geschreven dat je lekker in je vel klonk. Je klinkt hier ook meer ontspannen als de vorige keer. Vast en zeker heeft het goede weer ook meegespeeld en de ervaring van de eerste week. Ben blij voor je dat Rome toch in beeld blijft!
BeantwoordenVerwijderenKlinkt goed hoor.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je er zo positief weer voor staat.
Succes met de 'laatste loodjes'(voor vertrek dan:))