Het is alweer een tijd geleden dat ik hier een bericht heb achtergelaten. Niet dat er niets te melden is, eerder dat ik de juiste toon niet kon vinden. Zelfs positieve dingen zouden in een klagerige sfeer worden opgeschreven en dan kan ik maar beter "mijn mond" houden.
Toen duidelijk werd dat Rome te voet een paar honderd kilometer te ver voor mij zou zijn, kwam al snel het plan om met mijn verjaardag naar Rome te gaan. Zondag is het zover, dan stappen Man en ik op het vliegtuig om "de eeuwige stad" met een bezoek te vereren. Maar vanmorgen sloeg de schrik toe toen ik op internet las dat Schiphol 1 op de 3 vluchten geanuleerd had vanwege het slechte weer. Het zou toch niet zo zijn dat Rome voor mij zowel te voet als per vliegtuig niet haalbaar zou zijn. Inmiddels begint het luchtverkeer zijn normale verloop te krijgen en zijn de weersvoorspellingen voor het weekend redelijk. De hoop dat ik dit jaar nog in Rome sta, is weer toegenomen. Wel zit de angst voor diefstal van spullen er goed in. Mijn ervaring in Milaan staat nog in mijn geheugen gegrift en Rome schijnt nog vele malen erger te zijn.
Eén van de dingen die anderen opvallen sinds ik terugben is dat ik een stuk zelfverzekerder ben dan voor de tocht. Ik ben minder snel van mijn stuk gebracht (behalve als ik mogelijk niet naar Rome kan) en ik ben meer overtuigd van mijn eigen kunnen. Mijn spontaniteit is toegenomen, ik maak sneller met onbekenden een praatje. Of dit een blijvend effect zal blijken te zijn, weet ik niet maar ik maak er nu dankbaar gebruik van.
Een tijdje geleden ging ik samen met een vriendin naar een muziekfeest om lekker op soulmuziek te dansen. Het verzoek was om gekleed in die stijl naar het feest te komen.Veel mogelijkheden om te verkleden had ik niet, behalve een "Jackson 5"-pruik. De DJ had dezelfde pruik op en riep mij publiekelijk uit als zijn zus. Voor de tocht zou ik het liefste van schaamte door de grond willen zakken en nu wierp ik hem een kushandje toe. Dit soort dingen zijn tekenend voor het toegenomen zelfbewustzijn en zelfvertrouwen.
En nu dus naar Rome. Ik veheug me erop. Kijken wat mij te wachten staat als ik ooit lopend Rome binnen ga komen.Want die laatste ongeveer 600km zullen ooit eens afgelegd worden.
